1η Νοέμβρη! Παγκόσμια μέρα μνήμης για το Κομπάνι!

Αρχές Οκτώβρη του 2014, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ΙΚΙΛ, ISIS) ήταν έτοιμο να μπει στην πόλη του Κομπάνι απο τα Νοτιανατολικά της. Η Αρίν Μιρκάν (Ντειλάρ Γκεντζεμίς) ζώζεται με αυτοσχέδια εκρηκτικά και ενώ οι υπόλοιπες μαχήτριες εγκαταλείπουν το λοφίσκο που φύλαγαν, εκείνη αποφασίζει να μείνει πίσω. Κρύβεται και όταν εμφανίζεται το τανκ, πέφτει απο κάτω του έχοντας πετάξει χειροβομβίδες και πυροβολώντας τους φασίστες που το συνόδευαν. Η Αρίν Μιρκάν, το σώμα, το αίμα, η καρδιά της, έγιναν ένα με τον καπνό, τα σύννεφα, τις ηλιαχτίδες. Η ψυχή της ταξίδεψε από άκρη σε άκρη. Όπου κατοικούσε Κούρδος, όπου κατοικούσε άνθρωπος και φώναξε πως μας χρειάζονται στο Κομπάνι. Μας χρειάζονται στη Ροζάβα. Μας χρειάζονται..

Κούρδοι και άνθρωποι απο όλο τον κόσμο. Αυτοί που δεν σήκωναν την αδικία, σήκωσαν τα βλέμματά τους στον ουρανό, αποκρίθηκαν στην Αρίν και ρίχτηκαν απο τον Καναδά και τη Νέα Ζηλανδία, από τη Ρωσία και τη Χιλή, από την Ισλανδία και τις Κορέες, στις ημιερήμους της ελπίδας και ενός καινούριου υποσχόμενου κόσμου. Ρίχτηκαν στη μάχη με αλυσίδες διανομής τροφίμων στην τούρκικη πλευρά περνώντας τρόφιμα στους μαχητές. Ρίχτηκαν στη μάχη χαρίζοντας τις περιουσίες τους στη Μαύρη Θάλασσα, να μείνουν πρόσφυγες απο το Κομπάνι. Ρίχτηκαν στη μάχη στα 60, τα 70 τους χρόνια, και μαρτύρησαν. Ρίχτηκαν στη μάχη στα 10 τους χρόνια πετώντας πέτρες στα τανκς των φασιστών και πέθαναν, βιάστηκαν, διαμελίστηκαν, έγιναν παράδειγμα στους φοβισμένους για το τι θα τους συμβεί αν αντισταθούν στο φασισμό, μέσα απο τα βίντεο προπαγάνδας και στις πλατείες. Κάηκαν, αποκεφαλίστηκαν, ναρκώθηκαν, πουλήθηκαν.

Κάποιοι από τους χιλιάδες νεκρούς συντρόφους. Λίγοι από όσους είχα την τιμή να γνωρίσω και να πολεμήσω μαζί τους. Από τις τούρκικες οργανώσεις BÖG, MLKP, TKPML/TIKKO αλλά και άλλοι σύντροφοι μαχητές από όλο τον κόσμο.

Απέναντι στον πιο αιμοσταγή εχθρό, απέναντι στον πιο ανήθικο τρομοκράτη, προέταξαν τα πρωτόγονά τους όπλα και στο τέλος, νίκησαν!

Δημιούργησαν τον ελεύθερο ζωτικό τους χώρο, από τη Μεσόγειο Θάλασσα και πέρα απο τον Τίγρη ποταμό. Χτίσαν δομές μόνιμης σίτισης. Δημιούργησαν λαϊκό σύστημα υγείας. Αύξησαν την παραγωγή ανακατασκευάζοντας ρημαγμένες μονάδες παραγωγής διαφόρων υλικών. Έβαλαν σε σπίτια και χτίσαν άλλα όσους δεν είχαν ή είχαν καταστραφεί. Ψιλάφισαν την έρημο εκατοστό-εκατοστό για να απομακρύνουν τις νάρκες των φασιστών. Εκδημοκράτισαν την πυραμίδα της εξουσίας και τοπικά την κατήργησαν αντικαθιστώντας την με οριζόντιες πολιτικές δομές. Άνοιξαν έναν καινούριο πολιτικό ορίζοντα για όλη τη Μέση Ανατολή, με την καθοδήγηση που είχαν λάβει χρόνια πριν αλλά και όσο ήταν φυλακισμένος ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν.

Αυτά θυμόμαστε την 1^η Νοέμβρη.

Τους απλούς ανθρώπους και τους συνειδητούς επαναστάτες που μας άνοιξαν το δρόμο να δούμε πως ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός. Της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης, της ειρήνης.

Στο όνομά τους θυμόμαστε και μεις αυτή τη μέρα. Μιλάμε και γράφουμε γι’αυτήν. Να μη σβηστεί ποτέ απο τη μνήμη μας το μπλόκο που έβαλαν αυτοί οι άνθρωποι για όλους εμάς.

Σε σας αδέρφια και αδερφές που δεν είστε πια εδώ αλλά και σε όσους είστε φυλακισμένοι. Μέχρι την επόμενη μάχη, μέχρι την επόμενη νίκη..

ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΠΑΝΙ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ

ΖΗΤΩ Η 1^η ΝΟΕΜΒΡΗ

ΖΗΤΩ Ο SEROK APO

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙ