Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

Καμία "απεντόμωση" ή εξάλειψη του ΙΚΙΛ

Για τη γνώμη που ακούω έντονα τελευταία περί "απεντόμωσης" των συμμοριτών του ΙΚΙΛ. Αυτών που έχουν συλληφθεί απο την κυβέρνηση Άσσαντ και κυρίως απο τις ΣΔΔ (κούρδικη διοίκηση). Το ΙΚΙΛ είναι μια συγκεκριμένη ουαχαμπιστική οργάνωση με συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα. Οργανώσεις σαν κι αυτήν με πιο ολοκληρωμένο ή λιγότερο πρόγραμμα υπήρχαν και στο παρελθόν. Η ιδέα της "απεντόμωσής" τους, είναι η βόμβα που περιμένουν οι ανά τη γη σφετεριστές ενός δίκαιου αρχικά αγώνα για να βγουν στο προσκήνιο.*
Λιβύη, Νιγηρία, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Συρία, Αίγυπτος, Υεμένη, Ιράκ, Φιλιππίνες, Κονγκό, Λωρίδα της Γάζας είναι λίγες απο τις χώρες και περιοχές που είναι ενεργές αυτές οι φονταμενταλιστικές, θεοκρατικές δυνάμεις.**
Μια μαζική εξολόθρευσή τους δεν προβλέπεται αρχικά απο το ίδιο το σύστημα που τους δημιούργησε για δυο λόγους. Αρχικά, τους χρειάζεται, η διαχείριση βολεύει της εξουδετέρωσης. Δεύτερον θα προκαλέσει αντιδράσεις απο τις δυνάμεις αυτές στη Δύση, που δε θα μπορέσουν να διαχειριστούν πολιτικά. Εξ'άλλου, ένα μαχαίρι μέσα σε ένα βαγόνι του μετρό αρκεί για να δολοφονήσει δεκάδες, όπως είχε πει κι ένας ιρακινός εμίρης, διοικητής κάποιας μονάδας στον εκδιωγμό τους απο την Μοσούλη. Στην τελική, το ΙΚΙΛ είναι μια οργάνωση απο τα σπλάχνα του λαού κι ότι προέρχεται απο τα σπλάχνα του λαού, ξεριζώνεται μόνο με αλλαγή κατεύθυνσης της διαπαιδαγώγησης των νεώτερων γενιών, υπομονή και όχι περαιτέρω αντίδρασης. Το ΙΚΙΛ υπάρχει επειδή υπάρχει η Αμερική και ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Το ΙΚΙΛ δημιουργήθηκε επειδή είναι λαϊκή απαίτηση και αντίσταση ενάντια σε αυτούς που σκότωσαν και βίασαν επειδή οι γη τους είχε πετρέλαιο. Το ΙΚΙΛ του 2019 δεν κάνει τίποτα πια απο το να εξυπηρετεί τον ιμπεριαλισμό. Πόλεις της Συρίας, κούρδικες, αραβικές ή ασσύριες (χριστιανικές) δεν επλήγησαν ποτέ απο το ΙΚΙΛ, το έπαθε όμως το Μάντσεστερ και η Βαρκελώνη. Απόδειξη του χαμένου προσανατολισμού, αλλά του δίκαιου αγώνα τους, ως ιστορικής τους περιουσίας και σκοπού.

σ.σ.1 Δεν υποστηρίζω τα προγράμματά τους, ούτε τις οργανώσεις αυτές, είναι ανάγκη να αναγνωρίσουμε όμως την ιστορική τους υπόσταση και να τις σεβαστούμε ως έναν βαθμό, γιατί σε βάθος χρόνου η ιστορία έχει αποδείξει πως μπορούμε εύκολα να πέφτουμε σε λάκκους που οι ίδιοι σκάβουμε, λ.χ. Τσετσενία.
σ.σ.2 Όταν στη Ράκκα συλλάβαμε έναν φανατικό ισλαμιστή, απλό στρατιώτη, ξεκίνησε να μας κάνει μια παχιά κριτική περι του ότι μας σέβεται ως εχθρούς του, αλλά εμείς συνεργαστήκαμε με τους Αμερικάνους. Μια γελοία κριτική, που όμως δείχνει μια ιστορική αποτυπωμένη συνείδηση που λείπει από εμάς, απο συνελεύσεις του κέντρου μέχρι τις πιο κομμουνιστογενείς ομάδες που αξιώνονται να μάχονται.
*Υπήρξε άμεση αντίδραση απο το ΙΚΙΛ αφού απελευθερώθηκε το τελευταίο χωριό απο τις ΣΔΔ νοτιοανατολικά του Ντέιρ Εζ-Ζορ, όπου κατέλαβαν "κοιμώμενοι θύλακές" της, κάμποσα χωριά στην περιφέρεια της πόλης Ντούμα.
**Άλλη περίπτωση ήταν αυτή του Οσάμα Μπιν Λάντεν και της μεταστροφής του, όπου απο πράκτορας της CIA επιτέθηκε στους "μέντορές του". Ένα δίκαιο χτύπημα -όχι ηθικό- στην καρδιά του υποκινητή των συμφορών του λαού του. Εν τέλει η κίνησή του εξυπηρέτησε τις ΗΠΑ που δεν έχασαν ευκαιρία να το εκμεταλλευτούν, κάθε άλλο από το να προστατέψουν τον λαό τους απο άλλες "τρομοκρατικές" ενέργειες.
***Η φωτογραφία, είναι τα εδάφη που ήλεγχε το ΙΚΙΛ σε Συρία και Ιράκ την εποχή της πλήρους δυναμικής του. Μπαίνει για να κατανοήσουμε τις δυνάμεις αυτές, που αν ένας ψυχοπαθής Μπολσονάρου ή Ντουτέρτε του είχε πουλήσει αντιαεροπορικά, (σενάρια). Το ΙΚΙΛ με κόκκινο χρώμα στον χάρτη.

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

Ένας ζωντανός Ήρωας διεκδικεί ανάσα - Γ. Β. Παρχαρίδης

                   

Ο Γιάννης Βασίλης Παρχαρίδης, ή όπως γεννήθηκε Ιμπραήμ Γιαϊλαλί, ζητάει πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα, μετά απο πάνω απο δυο χρόνια φυλάκισης απο τους Κούρδους του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK) και πάνω απο ενάμιση χρόνο φυλάκισης απο το Τούρκικο κράτος.


Γιάννης Βασίλης Παρχαρίδης ( Ιμπραήμ Γιαϊλαλί)



Η ιστορία του..

Γεννήθηκε στον Πόντο, σε ένα χωριό της Σαμψούντας. Στα 17 του κατετάγει εθελοντικά στον Τούρκικο στρατό για να πολεμήσει τους Κούρδους του PKK. Είχε γαλουχηθεί με την κυρίαρχη τούρκικη αντίληψη, αυτήν του κεμαλισμού και του τουρκισμού. Μια εθνικιστική αντίληψη που θεωρεί εχθρούς όσους στο εσωτερικό της Τουρκίας δεν είναι Τούρκοι ή μουσουλμάνοι.

Σε μια μάχη με τους Κούρδους αντάρτες, τραυματίζεται και πιάνεται αιχμάλωτος. Οι Κούρδοι για να του δείξουν πως πολεμάει τους λάθους ανθρώπους, χρησιμοποιώντας ως μέθοδο την αλήθεια, τον γαλουχούν σε φιλειρηνικές ιδέες, ενώ παράλληλα μαθαίνει πως ο ίδιος δεν είναι Τούρκος, αλλά Πόντιος.

Οι 34 δολοφονημένοι στο Ρομπόσκι
Η μεταστροφή του ξεκίνησε τον όγδοο μήνα της φυλάκισής του και 19 μήνες αργότερα απελευθερώνεται απο τους Κούρδους αντάρτες. Περνάει απο δίκη απο το τούρκικο κράτος και μπαίνει για τρισιμιση μήνες στη φυλακή. Αφού απελευθερώνεται και απο κει, εντάσσεται στο φιλοκουρδικό κόμμα του HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών) και αρχίζει να κυρήττει ενάντια στον κεμαλισμό, τον τουρκισμό, τον πόλεμο, και προβάλλοντας το ζήτημα της σφαγής των Ποντίων, των Ασσύριων και των Αρμένιων, ώστε να αναγνωριστεί απο το τούρκικο κράτος. Παράλληλα εγκαθείσταται με τη σύντροφό του Μεράλ Γκεϊλανί στο χωριό Ρομπόσκι, κοντά στα Ιρακινά σύνορα, δίνοντας αγώνα για να αναδείξει την σφαγή. Εκεί, το 2011 η τούρκικη αεροπορία βομβάρδισε 40 άτομα απο τα οι οποία σκότωσε τα 34, που ήταν κυρίως ανήλικοι. Η δικαιολογία ήταν πως τους πέρασαν για αντάρτες του PKK.

Ο Γιάννης Βασίλης θα εκδιωχθεί για όλα αυτά, με την κατηγορία της παρακίνησης για τρομοκρατία, αφού στηρίζει τον κουρδικό αγώνα, της προσβολής του πρωθυπουργού (Ερντογάν), αφού η επίθεση στο Ρομπόσκι έγινε επι πρωθυπουργίας του, αλλά και προσβολής ως προς τον Κεμάλ Ατατούρκ, σχετικά με την σφαγή των λαών της Τουρκίας.

Θα προφυλακιστεί και θα βασανιστεί τον Απρίλη του 2017 και θα φεθεί ξανά 15 μήνες αργότερα, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής του τον Φλεβάρη του 2019. Για τους ίδιους λόγους φυλακίστηκε για κάποιο διάστημα και η σύντροφός του.


Μνημείο για τη σφαγή του Ρομπόσκι στο Αμέντ (Ντιγιάρμπακιρ)

Τι διεκδικεί..

Υπό άγνωστες συνθήκες και με μια βάρκα απο στον Έβρο, πριν λίγες εβδομάδες πέρασε στην Ελλάδα ώστε να ζητήσει πολιτικό άσυλο, αφού η ζωή του διατρέχει άμεσο κίνδυνο στην Τουρκία.

Αναμένουμε και στεκόμαστε δίπλα του μέχρι την παραχώρηση πολιτικού ασύλου. Διαδίδουμε την ιστορία του, ως ένα σημείο στάσης για τους ανθρώπους που όταν είδαν μια καλύτερη προοπτική για αυτόν τον κόσμο, άλλαξαν τα πάντα γύρω τους.

Δικαίωση για τον Γιάννη Βασίλη Παρχαρίδη!