Πως θα χωριστεί το Αρτσάχ - Ναγκόρνο/ Καραμπάχ - Τελευταίες εξελίξεις

Σήμερα 20.11.2020, ο Αζέρικος στρατός κατέλαβε στην ευρύτερη περιοχή του Αγκντάμ στο Αρτσάχ - Ναγκόρνο/ Καραμπάχ, όπως και στην ίδια την κωμόπολη. Η περιοχή του Άγκνταμ, όπως συμφωνήθηκε από το δυσμενές για την Αρμενία σύμφωνο κατάπαυσης πυρός μεταξύ Αζερμπαϊτζάν-Ρωσίας-Αρμενίας, είναι μια από τις περιοχές που μας έδινε τις εικόνες των Αρμενίων να καίνε τα σπίτια τους πριν τα εγκαταλείψουν.

Με κόκκινο κύκλο, το Άγκνταμ

Επιπλέον, οι Αρμένιοι που ζούσαν Ανατολικά του Αρτσάχ - Ναγκόρνο/ Καραμπάχ, θα πρέπει να εγκαταλείψουν Τις Δυτικές περιοχές του Καλμπατζάρ και Λαχίν, ως τις 25.11 και 1.12, αντίστοιχα.

Περιεκτικός χάρτης μεταβολών στην περιοχή

Την ευρύτερη περιοχή θα περιπολούν 2000 Ρώσοι ειρηνευτές, χωρίς να είναι ξεκάθαρο ακόμα και τώρα ποια θα είναι η ακριβής θέση τους. Οι ειρηνευτές όμως, θα βρίσκονται σίγουρα στο πέρασμα του Λαχίν, όπου είναι τα σύνορα της Αρμενίας με το Ιράν, αλλά και ο δρόμος που ενώνει την περιοχή του Αρτσάχ - Ναγκόρνο/ Καραμπάχ που κατέλαβε το Αζερμπαϊτζάν με το Δυτικό κομμάτι της χώρας.

Το Αρτσάχ - Ναγκόρνο/ Καραμπάχ είναι μια περιοχή που ανήκει στο Αζερμπαϊτζάν, αλλά λόγω των κατοίκων του που είναι Αρμένιοι. Διοικείται από τους ίδιους, με τη στήριξη της Αρμένικης κυβέρνησης.

Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές μαζί με τους άμαχους, ξεπέρασαν τους 4000, μέσα στις 6 βδομάδες της ένοπλης σύρραξης των δύο χωρών.

πηγή: https://www.rferl.org/a/nagorno-karabakh-azerbaijan-army-enters-aghdam-armenians-flee/30959905.html

Κώστας Καρυωτάκης, 124 χρόνια μετά..

 Όταν ο ποιητής του ανεκπλήρωτου έρωτα, της θλίψης και του θανάτου, "σταύρωνε" τους ιμπεριαλιστές δήμιους του σήμερα, μη γνωρίζοντας ακριβώς την διορατικότητα και την ευστοχία των λέξεων του..

Γεννιέται σαν σήμερα πριν 124 χρόνια, ο Κώστας Καρυωτάκης.

<<Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.


Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ' αγοράσουν
έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
με το πορτρέτο του Dorian Gray.


Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.>>

Ποίημα: Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο
Συλλογή: Ελεγεία και Σάτιρες (1927)

Κυβέρνηση ΝΔ: Χρεώνει με νεκρούς τις πολιτικές επιλογές της

 Δεν μας έκλεισε στα σπίτια μας η κυβέρνηση της ΝΔ επειδή δεν ήταν (μέχρι και πριν 3 εβδομάδες) ελεγχόμενη η διάδοση του ιού ή επειδή νοιάστηκαν ξαφνικά για τις ευπαθείς ομάδες του λαού.

Μας έκλεισαν γιατί στο βωμό της πολιτικής επικράτησής της επί του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχουν μια πρακτική απάντηση. Στο πετσί του λαού να αποτυπωθεί <<η ισχύς του κράτους>>.

Δεν προσέλαβαν κανέναν γιατρό, παρά μόνο 300 (μαζί με νοσηλευτικό προσωπικό) όταν πλέον τα κρούσματα ήταν σε 4ψήφιο αριθμό.

Δεν αύξησαν ποτέ τα δρομολόγια των ΜΜΜ όπου ήμασταν όλοι αγκαλιά με όλους.

Έριξαν την ευθύνη στους διαδηλωτές, μας κούνησαν το δάχτυλο για την ατομική ευθύνη, κατέδειξαν υπεύθυνους τον εργαζόμενο λαό, τους φοιτητές και συνολικά τη νεολαία.

Επέτρεψαν τη δημιουργία κλίματος που αμφισβητεί τους επιστήμονες (θεωρίες συνομωσίας), καθώς τους στρατολόγησε να κάνουν πολιτική στο κατώφλι τους.

Αν είχαν ανοίξει ΜΕΘ, αν είχαν επιταχθεί ιδιωτικές, αν είχαν ξοδευτεί χρήματα στην υγεία και την πρόληψη, αν η διαχείρηση ήταν φιλολαϊκή και όχι για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, θα είχαν σώσει δουλειές, θα είχαν σώσει ζωές.

Δεν μετράμε γιαυτούς όσο τους δίνουμε την ελπίδα να τους ξαναψηφίσουμε.

Ο μπλε κάδος και η μαφία της ανακύκλωσης στην Ελλάδα (σχολιασμός)

Την ώρα που ο Δήμαρχος της εργατούπολής μας Ανδρέας Παχατουρίδης μας βάζει να πληρώνουμε δημοτικά τέλη ανάλογα αυτών της Γλυφάδας και της Κηφισιάς, μας λέει μέσω του μιντιακού τοπικού οργάνου εξαπάτηση των Περιστεριωτών, το www.peristerinews.gr, πως για την μη επαρκή ανακύκλωση στην πόλη μας, άρα ως ντόμινο και για τα δημοτικά τέλη, ευθύνονται.. οι ρακοσυλλέκτες.

Οι ρακοσυλλέκτες, μαθαίνουμε απο το www.peristerinews.gr, είναι αυτοί που αποσπούν σημαντικές ποσότητες μετάλλου και αλουμινίου, οι οποίες καταλήγουν σε ιδιωτικές εταιρείες, και έτσι δεν μπορεί να κινηθεί η δημοτική αρχή στην κατεύθυνση της βελτιστοποίησης του συγκεκριμένου τομέα στην πόλη.

Αλήθεια, σε ποια κρατική εταιρεία πηγαίνει ο κύριος Παχατουρίδης τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια και ενοχλείται από την κατάληξή τους; Το ζήτημα είναι, ότι δεν πηγαίνουν στις ιδιωτικές εταιρείες που ο ίδιος έχει συμφωνήσει.

Έχει δώσει δείγματα στο παρελθόν εξ'άλλου. Ποιος Περιστεριώτης ξεχνά τον "Κωστάκη";

Ας δούμε τι συμβαίνει με τους ρακοσυλλέκτες, τι γίνεται με την ίδια την ανακύκλωση αλλά και τις μαζικές πυρκαγιές που μπαίνουν τον τελευταίο καιρό στις εταιρείες ανακύκλωσης, με νούμερα των ίδιων αυτών εταιρειών. 

Ο μπλε κάδος και η μαφία της ανακύκλωσης στην Ελλάδα

Μια ιστορία για την Ιβάνα

 Φτάνοντας στο Κομπάνι τον Νοέμβρη του '15 είδα τη φωτογραφία μνήμης μιας κοπέλας που δεν ήταν σίγουρα Σύρια. Ρώτησα τον σύντροφο Πόλεμο (Σαβάς) για το ποια ήταν. Τουρκοκουρδος στην καταγωγή αυτός, που ζουσε στην Ελβετία. 

Μου την περιέγραψε ως την πρώτη διεθνή γυναίκα που έπεσε μαχόμενη το Ισλαμικό Κράτος. 

Επίσης μου είπε και μια ιστορία γι'αυτην. Την είχε ζήσει πριν μήνες όταν είχε πρωτοπάει στη Ροζάβα. Είχε κολλήσει κι εκείνος, όπως ήταν φυσικο, το μικρόβιο της Ελευθερίας. 

Ενώ βρίσκονταν στο μέτωπο, η θέση των συντρόφων γινόταν όλο και πιο άσχημη με τους φασίστες να πιέζουν. Εκείνοι βρίσκονταν σε χαράκωμα περίπου ένα μέτρο βαθύ, οπότε έπρεπε σκυμμένοι να περπατήσουν κοντά δυο χιλιόμετρα και παράλληλα να έχουν τα καλάσνικοφ στραμμένα στον ουρανό αν γινόταν έφοδος. 

Η Γερμανίδα συντρόφισσα, όντας η λιγότερο ταχύς και αυτή που τελείωνε παντα τελευταία τις ασκήσεις και την εκπαίδευσή της στο ταμπούρι, μου περιέγραφε ο σύντροφος Πόλεμος με ενα χαμόγελο από αφτί σε αφτί, περπάτησε σκυμμένη τα χιλιόμετρα, εφτασε στο τέρμα, στήθηκε να καλύψει τους συντρόφους που ακόμα έρχονταν και στο τέλος τους τόνωνε και ηθικά για την θέση που είχαν μόλις αναγκαστεί να εγκαταλείψουν. 

Θα μαρτυρούσε λίγες βδομάδες μετά, πατώντας νάρκη. Πολέμησε και έπεσε με πίστη για να περασει στην ιστορία ως μια μαχήτρια της Ελευθερίας. 

Ήταν η Ιβάνα Χόφφμαν!

Μάρτυρας Αθάνατη!

1η Νοέμβρη! Παγκόσμια μέρα μνήμης για το Κομπάνι!

Αρχές Οκτώβρη του 2014, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ΙΚΙΛ, ISIS) ήταν έτοιμο να μπει στην πόλη του Κομπάνι απο τα Νοτιανατολικά της. Η Αρίν Μιρκάν (Ντειλάρ Γκεντζεμίς) ζώζεται με αυτοσχέδια εκρηκτικά και ενώ οι υπόλοιπες μαχήτριες εγκαταλείπουν το λοφίσκο που φύλαγαν, εκείνη αποφασίζει να μείνει πίσω. Κρύβεται και όταν εμφανίζεται το τανκ, πέφτει απο κάτω του έχοντας πετάξει χειροβομβίδες και πυροβολώντας τους φασίστες που το συνόδευαν. Η Αρίν Μιρκάν, το σώμα, το αίμα, η καρδιά της, έγιναν ένα με τον καπνό, τα σύννεφα, τις ηλιαχτίδες. Η ψυχή της ταξίδεψε από άκρη σε άκρη. Όπου κατοικούσε Κούρδος, όπου κατοικούσε άνθρωπος και φώναξε πως μας χρειάζονται στο Κομπάνι. Μας χρειάζονται στη Ροζάβα. Μας χρειάζονται..

Κούρδοι και άνθρωποι απο όλο τον κόσμο. Αυτοί που δεν σήκωναν την αδικία, σήκωσαν τα βλέμματά τους στον ουρανό, αποκρίθηκαν στην Αρίν και ρίχτηκαν απο τον Καναδά και τη Νέα Ζηλανδία, από τη Ρωσία και τη Χιλή, από την Ισλανδία και τις Κορέες, στις ημιερήμους της ελπίδας και ενός καινούριου υποσχόμενου κόσμου. Ρίχτηκαν στη μάχη με αλυσίδες διανομής τροφίμων στην τούρκικη πλευρά περνώντας τρόφιμα στους μαχητές. Ρίχτηκαν στη μάχη χαρίζοντας τις περιουσίες τους στη Μαύρη Θάλασσα, να μείνουν πρόσφυγες απο το Κομπάνι. Ρίχτηκαν στη μάχη στα 60, τα 70 τους χρόνια, και μαρτύρησαν. Ρίχτηκαν στη μάχη στα 10 τους χρόνια πετώντας πέτρες στα τανκς των φασιστών και πέθαναν, βιάστηκαν, διαμελίστηκαν, έγιναν παράδειγμα στους φοβισμένους για το τι θα τους συμβεί αν αντισταθούν στο φασισμό, μέσα απο τα βίντεο προπαγάνδας και στις πλατείες. Κάηκαν, αποκεφαλίστηκαν, ναρκώθηκαν, πουλήθηκαν.

Κάποιοι από τους χιλιάδες νεκρούς συντρόφους. Λίγοι από όσους είχα την τιμή να γνωρίσω και να πολεμήσω μαζί τους. Από τις τούρκικες οργανώσεις BÖG, MLKP, TKPML/TIKKO αλλά και άλλοι σύντροφοι μαχητές από όλο τον κόσμο.

Απέναντι στον πιο αιμοσταγή εχθρό, απέναντι στον πιο ανήθικο τρομοκράτη, προέταξαν τα πρωτόγονά τους όπλα και στο τέλος, νίκησαν!

Δημιούργησαν τον ελεύθερο ζωτικό τους χώρο, από τη Μεσόγειο Θάλασσα και πέρα απο τον Τίγρη ποταμό. Χτίσαν δομές μόνιμης σίτισης. Δημιούργησαν λαϊκό σύστημα υγείας. Αύξησαν την παραγωγή ανακατασκευάζοντας ρημαγμένες μονάδες παραγωγής διαφόρων υλικών. Έβαλαν σε σπίτια και χτίσαν άλλα όσους δεν είχαν ή είχαν καταστραφεί. Ψιλάφισαν την έρημο εκατοστό-εκατοστό για να απομακρύνουν τις νάρκες των φασιστών. Εκδημοκράτισαν την πυραμίδα της εξουσίας και τοπικά την κατήργησαν αντικαθιστώντας την με οριζόντιες πολιτικές δομές. Άνοιξαν έναν καινούριο πολιτικό ορίζοντα για όλη τη Μέση Ανατολή, με την καθοδήγηση που είχαν λάβει χρόνια πριν αλλά και όσο ήταν φυλακισμένος ο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν.

Αυτά θυμόμαστε την 1^η Νοέμβρη.

Τους απλούς ανθρώπους και τους συνειδητούς επαναστάτες που μας άνοιξαν το δρόμο να δούμε πως ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός. Της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης, της ειρήνης.

Στο όνομά τους θυμόμαστε και μεις αυτή τη μέρα. Μιλάμε και γράφουμε γι’αυτήν. Να μη σβηστεί ποτέ απο τη μνήμη μας το μπλόκο που έβαλαν αυτοί οι άνθρωποι για όλους εμάς.

Σε σας αδέρφια και αδερφές που δεν είστε πια εδώ αλλά και σε όσους είστε φυλακισμένοι. Μέχρι την επόμενη μάχη, μέχρι την επόμενη νίκη..

ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΠΑΝΙ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ

ΖΗΤΩ Η 1^η ΝΟΕΜΒΡΗ

ΖΗΤΩ Ο SEROK APO

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙ