Δολοφονήθηκε η επαναστάτρια Εζγκέ Αϊντέν

Ανακοινώθηκε η δολοφονία της συντρόφισσας διοικήτριας Εζγκέ Αϊντέν, μέλους του ενωτικού Επαναστατικού Κόμματος των Κομμουνάριων (DKP/Birlik) και του HBDH απο την τούρκικη εισβολή στη βόρεια Συρία.

Η Τζερέν (κωδικό όνομα), γιατρός στο επάγγελμα, συμμετείχε σε κάθε μάχη ενάντια στο ΙΚΙΛ απο το καλοκαίρι του 2016 στο Μάνμπιτς, απ'όταν και λίγο νωρίτερα είχε βρεθεί στη Βόρεια Συρία (Ροζάβα), μέχρι και την απελευθέρωση της Αρ Ράκκα, της λεγόμενης και πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους. Διετέλεσε διοικήτρια και του Διεθνούς Απελευθερωτικού Ταμπουρίου, επικοινωνόντας εύκολα με ανθρώπους απο όλο τον κόσμο , με διαφορετικές κουλτούρες και μαθαίνοντας αγγλικά σε λιγότερο απο μισό χρόνο. Η Τζερέν πέρασε στην παρανομία και ύστερα βρέθηκε στη βόρεια Συρία, όταν στην Τουρκία, ανατίναξε μέρος κτιρίου όπου συναθροίζονταν μέλη του Ισλαμικού Κράτους.

Αποτέλεσε ένα απο τα στελέγχη του DKP/BÖG/ΚÖG ηγήθηκε στρατιωτικών και ιδεολογικών εκπαιδεύσεων νέων συντρόφων στη Βόρεια Συρία όσο και στο Βουνό.

Λεπτομέρειες δεν έχουν ακόμα γίνει γνωστές, σχετικά με τις συνθήκες που δολοφονήθηκε.

Συντρόφισσα και φίλη, Αθάνατη!

Βίντεο: Στα βίντεο είναι η κοπέλα με το κόκκινο φουλάρι, δεξιά της, η Εζγκέ Μπαλί, συντρόφισσα που δκολοφονήθηκε απο τους ίδιους θύτες πριν 2μιση χρόνια.

Διαμαρτυρία στην Άγκυρα για γυναίκα που δολοφονήθηκε απο τον σύντροφό της

Βίαιη προσαγωγή και σύλληψη των συντροφισσών

Έγκελς: Η ανισότητα των δύο φύλων ως αποτέλεσμα της οικονομικής καταπίεσης της γυναίκας

" [...] Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα σχετικά με τη νομική ισοτιμία του άντρα και της γυναίκας στο γάμο. Η νομική ανισότητα των δυο, που την κληρονομήσαμε από προηγούμενες κοινωνικές καταστάσεις, δεν είναι η αιτία, αλλά το αποτέλεσμα της οικονομικής καταπίεσης της γυναίκας. Στο παλιό κομμουνιστικό νοικοκυριό, που περιλάμβανε πολλά αντρόγυνα και τα παιδιά τους, η διεύθυνση του νοικοκυριού, που είχε ανατεθεί στις γυναίκες, ήταν εξίσου δημόσιο, κοινωνικά αναγκαίο λειτούργημα όπως και η εξεύρεση μέσων διατροφής από τους άντρες.



Με την πατριαρχική οικογένεια, και ακόμα περισσότερο με τη μονογαμική ξεχωριστή οικογένεια, άλλαξαν τα πράγματα. Η διεύθυνση του νοικοκυριού έχασε το δημόσιο χαρακτήρα της. Έπαψε να ενδιαφέρει την κοινωνία. Έγινε ιδιωτική υπηρεσία. Η γυναίκα, παραμερισμένη από τη συμμετοχή στην κοινωνική παραγωγή, έγινε η πρώτη υπηρέτρια. Μονάχα η μεγάλη βιομηχανία της εποχής μας της άνοιξε ξανά το δρόμο προς την κοινωνική παραγωγή και πάλι μόνο στην προλετάρισσα. Ωστόσο, όσο είναι υποχρεωμένη να εκπληρώνει τα καθήκοντα της στην ιδιωτική υπηρεσία της οικογένειας, παραμένει αποκλεισμένη από την κοινωνική παραγωγή και δεν μπορεί να κερδίζει τίποτα. Αν θέλει να πάρει μέρος στην κοινωνική εργασία και να βγάλει το ψωμί της ανεξάρτητα, δεν είναι σε θέση να εκπληρώνει τα οικογενειακά της καθήκοντα. Κι όπως στο εργοστάσιο, το ίδιο συμβαίνει στη γυναίκα σε όλους τους κλάδους εργασίας ως την ιατρική και τη δικηγορική.



Η σύγχρονη ξεχωριστή οικογένεια είναι θεμελιωμένη πάνω στην ανοιχτή ή καλυμμένη σπιτική σκλαβιά της γυναίκας, και η σύγχρονη κοινωνία είναι μια μάζα που τα μόρια της αποτελούνται μονάχα από μεμονωμένες οικογένειες. Ο άντρας, στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, πρέπει σήμερα να είναι ο βιοπαλαιστής, ο τροφοδότης της οικογένειας, τουλάχιστον στις ιδιοκτήτριες τάξεις, και αυτό του δίνει μια κυριαρχική θέση, που δεν έχει ανάγκη από κανένα έκτακτο νομικό προνόμιο. Μέσα στην οικογένεια, ο άντρας είναι ο αστός, η γυναίκα εκπροσωπεί το προλεταριάτο.


Στο βιομηχανικό κόσμο, ωστόσο, ο ειδικός χαρακτήρας της οικονομικής καταπίεσης που βαραίνει πάνω στο προλεταριάτο φαίνεται σ' όλη του την οξύτητα, μόνο αφού παραμεριστούν όλα τα νομικά ειδικά προνόμια της τάξης των καπιταλιστών και αποκατασταθεί η πλήρης νομική ισοτιμία των δυο τάξεων. Η δημοκρατία δεν αναιρεί την αντίθεση των δυο τάξεων, αντίθετα, προσφέρει ίσα-ίσα το έδαφος όπου με την πάλη λύνεται η αντίθεση αυτή. Το ίδιο επίσης θα φωτιστούν πέρα για πέρα ο ιδιόμορφος χαρακτήρας της κυριαρχίας του άντρα πάνω στη γυναίκα στη σύγχρονη οικογένεια και η ανάγκη, καθώς και ο τρόπος, της δημιουργίας μιας πραγματικής κοινωνικής ισοτιμίας και των δυο, μόλις θα είναι και οι δυο νομικά εντελώς ισότιμοι. Θα φανεί τότε ότι η απελευθέρωση της γυναίκας έχει για πρώτη προϋπόθεση την επανεισαγωγή ολόκληρου του γυναικείου φύλου στην κοινωνική εργασία και ότι αυτό πάλι απαιτεί να πάψει η ξεχωριστή οικογένεια να είναι οικονομική μονάδα της κοινωνίας.



Έχουμε επομένως τρεις κύριες μορφές του γάμου, που σε γενικές γραμμές αντιστοιχούν στα τρία κύρια στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης. Για την άγρια κατάσταση τον ομαδικό γάμο, για τη βαρβαρότητα το ζευγαρωτό γάμο, για τον πολιτισμό τη μονογαμία, συμπληρωμένη με τη μοιχεία και την πορνεία. Ανάμεσα στο ζευγαρωτό γάμο και τη μονογαμία μπαίνει, στην ανώτερη βαθμίδα της βαρβαρότητας, η κυριαρχία των αντρών πάνω στις δούλες και η πολυγαμία. [...]"