Κώστας Καρυωτάκης, 124 χρόνια μετά..

 Όταν ο ποιητής του ανεκπλήρωτου έρωτα, της θλίψης και του θανάτου, "σταύρωνε" τους ιμπεριαλιστές δήμιους του σήμερα, μη γνωρίζοντας ακριβώς την διορατικότητα και την ευστοχία των λέξεων του..

Γεννιέται σαν σήμερα πριν 124 χρόνια, ο Κώστας Καρυωτάκης.

<<Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει
τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,
χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.
Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι,
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει
σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.


Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ' αγοράσουν
έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
με το πορτρέτο του Dorian Gray.


Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
και τη ζωή τους εξακολουθούνε,
νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.>>

Ποίημα: Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο
Συλλογή: Ελεγεία και Σάτιρες (1927)