Ένας Αρειανός στη Συρία

Ήταν τέλη Νοέμβρη του 2015 που ολοκλήρωνα την εκπαίδευσή μου στη Ροζάβα. Στο ταμπούρι οι σκοπιές έβγαιναν μετά βίας γιατι πολλοί από τους συντρόφους ήταν ακόμα στην επιχείρηση απελευθέρωσης της πόλης Χολ, στη Δυτική Συρία. Η οργάνωση που συμμετείχα ήταν τουρκική. Άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί να αντιπαρατεθούν στον Ερντογάν από ένα ακόμη μέτωπο.

Όταν έφτασα στη Ροζάβα, οι ερωτήσεις που μου έκαναν οι σύντροφοι για να με γνωρίσουν είχαν ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο. Κυμαίνονταν μεταξύ των <<από που είσαι, πως σε λένε>>, κι αν είσαι θρήσκος. Επίσης, έληγαν πάντα με το ότι θέλουν κάποια στιγμή να επισκεφθούν την Ελλάδα καί λέγοντας μου γραφικότητες ενός τουρίστα. Ο Μπεντιρχάν όμως, είχε να μου κάνει άλλη ερώτηση.

Ήταν ένας Τούρκος με Αζέρικη καταγωγή, άγνωστο το πραγματικό του όνομα μέχρι και σημερα. Βρισκόταν στο μέτωπο της Χολ. Το κομβόι είχε μόλις φτάσει. Χωρίς να χαιρετήσει τους συντρόφους του ως είθισται, ήρθε κατά πάνω μου σχεδόν τρέχοντας, κατεβαίνοντας από την καρότσα του αυτοκινήτου. Κάποιος του είχε μεταφέρει πως στο ταμπούρι έχει έρθει ένας Έλληνας. Η πραγματική μου καταγωγή δεν είχε μεγάλη σημασία. Ήξεραν την Αλβανία μόνο λόγω του Ενβέρ Χότζα. 

- Καλωσήρθες σύντροφε. Είσαι ο Έλληνας;

- Καλώς σας βρήκα σύντροφε. Από την Αλβ.. Ναι, ο Έλληνας είμαι. 

- Τι ομάδα είσαι;

Σκέφτηκα, τι κοινή απάντηση περιμένει; Να του πω κάποια ισπανική ομάδα που συμπαθώ ή τουρκική;

- Άρης. 

- Είσαι Άρης; Αλήθεια; Γιατί και γω είμαι Άρης. Απο Θεσσαλονίκη είσαι;

Αντε πάλι η λούπα σκέφτηκα..

Αφου ειπώθηκε ότι ήταν να ειπωθεί, τον ρώτησα τι σχέση έχει εκείνος με τον Άρη.

Κωνσταντινούπολη μεταξύ 2014-2015 με τα κασκόλ του Θεού

<<Εμείς είμαστε μια παρέα τριών κολλητών. Οι δυο Γκαλατά, ο ένας Φενέρ. Όταν είδαμε την μετακίνηση των Αρειανών στο Μάντσεστερ, ενθουσιαστήκαμε. Ψάξαμε κι αλλά πράγματα γι'αυτή την ομάδα. Παραγγείλαμε κασκόλ και μια σημαία. Θέλαμε να πάμε Θεσσαλονίκη, αλλά ήταν πολύ ακριβά. Πηγαίναμε όμως στο μπάσκετ της Γκαλατά και φωνάζαμε εκεί συνθήματα της ομάδας.>>

Είχαν βάλει τουρκικούς στίχους στη μαρμελάδα κι ένα ακόμα που δεν θυμάμαι και με τα κιτρινόμαυρα κασκόλ φώναζαν υπέρ της.. μπασκετικής Γκαλατά.

- Υπήρχε κάποτε και μια σελίδα στο Facebook, συνεχίζει χαμηλόφωνα και συνωμοτικά. Aris Antifa Istanbul. 

- Ναι, θυμάμαι είχα στείλει και μήνυμα να μάθω ποιοι ήταν. Μιλούσαμε μέσω google translate. 

- Θυμάσαι, μου λέει, την φωτογραφία των διαχειριστών;

Το logo της πλέον απενεργοποιημένης σελίδας

Είχαν βάλει μια φωτογραφία τους με θολωμένα πρόσωπα στη σελίδα. Φαινόταν όμως ένα τατού με την κόκκινη και μαύρη σημαία στο σβέρκο του ενός. Ο Μπεντιρχάν κατέβασε το κασκόλ που φορούσε και μου έδειξε το τατού. Ήταν ανατριχιαστικό γιατί ένας Αλβανός μετανάστης στην Ελλάδα, γνώριζε έναν Τούρκο με Αζέρικη καταγωγή στη Ροζάβα, στη Βόρεια Συρία, με κοινά ένας όραμα για έναν καλύτερο κόσμο και την αγάπη για τον Άρη! 

Κάναμε αμέσως παρέα. Ο Μπεντιρχάν είχε βρεθεί στη Συρία με το δικό μου "στάτους". Αυτό του "επισκέπτη" αφού ούτε εκείνος ήταν μέλος της οργάνωσης κι έτσι γνώριζε ελάχιστους. Εκείνος θα μου μάθαινε τουρκικά, εγώ αγγλικά και πλέον η συνεννόηση θα ήταν πιο εύκολη. Μετά την νίκη απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος δεν σκεφτόταν να γυρίσει Τουρκία, αλλά ίσως να βρεθεί Ελλάδα. Εκεί θα κινδύνευε. Λέξεις μάθαινε μεταφράζοντας ή προσπαθώντας τουλάχιστον, συνθήματα του Άρη στα αγγλικά. Τον Άρη θα τον είχαμε μαζί μας και στα μέτωπα. Θα τραγουδούσαμε στις καρότσες των hilux καθώς διασχίζαμε πρώτη φορά τον Ευφράτη ποταμό και στην πορεία για την πρώτη επιχείρηση περικύκλωσης της πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους, Ράκκα, αλλά και στην επιχείρηση απελευθέρωσης της πόλης Σαντάντι.

Η τελευταία μας συνάντηση.. 

Φεύγοντας από Συρία του υποσχέθηκα ότι την επόμενη φορά που θα βρεθούμε, θα του έχω δώρο μια μπλούζα του Άρη μας μέχρι να πατήσουμε παρέα τα τσιμέντα του Χαριλάου. 

Μήνες πριν βρεθώ ξανά στη Συρία θα πήγαινε ένας φίλος μου. Πήρα μια μπλούζα λοιπόν από τους Αθηναίους και την έδωσα στο φίλο με "παραγγελία" να φτάσει στα χέρια του Μπεντιρχάν. Όταν ήρθε ξανά η δική μου ώρα, τέλη Αυγούστου του 2017, ταξίδεψα για τα βουνά του ελεύθερου Κουρδιστάν, αυτά που ελέγχει το PKK. Εγκλωβισμένος εκεί αφού όλη η Μέση Ανατολή έβραζε καθώς στο Βόρειο Ιράκ, στην κουρδική Ομοσπονδία λάμβανε χώρα ένα δημοψήφισμα που φαινομενικά θα δημιουργούσε την πρώτη κουρδική κρατική οντότητα, περιμέναμε μέχρι την προ-προηγουμένη των εκλογών, ως μια μέρα που κανείς δεν θα περίμενε να δοκιμάσουμε να περάσουμε τα σύνορα Ιράκ-Συρίας με τα πόδια, για να κάνουμε μια δοκιμή. 

Στο hilux με την καλυμμένη καρότσα που θα άφηνε μαχητές προς το Ιράκ και θα έπαιρνε εμάς να μας πάει στη Συρία, διέκρινα μια κίτρινη μπλούζα. Ήμουν σίγουρος ότι σχετιζόταν με τον Άρη. Το θύμιζε το σχέδιο, όσο μπορούσα να δω από τη σχισμή, αλλά το μυαλό μου δεν πήγε ποτέ στον Μπεντιρχάν. Εκατοντάδες χιλιάδες μαχητές, όλο και κάποιος τρελός, σκέφτηκα, θα έχει κατέβει από πάνω. Όμως ήταν ο Μπεντιρχάν. Το κάλυμμα άνοιξε και παράτυπα ο σύντροφος είχε βγάλει το πάνω μέρος της παραλλαγής, φορώντας μόνο το παντελόνι. Μόστραρε τη μπλούζα παντού όπως μου είπε αργότερα. Την έπλενε και την ξανάβαζε.

Η τραγική κατάληξή του.. 

Ο δρόμος ξανάκλεισε κι έτσι έπρεπε να περιμένουμε μια μέρα ακόμα. Περάσαμε τα βράδυ με μένα να προσπαθώ να του πάρω δυο κουβέντες. Ο Μπεντιρχάν είχε αδυνατίσει κι άλλο και δεν μιλούσε καθόλου. Κάπνιζε, ενώ κανονικά το σιχαινόταν. Όσο έλειπα είχε σκοτωθεί ο Τζομέρτ, ένας αδελφικός του φίλος με τον οποίο είχε έρθει στη Ροζάβα. Μάλιστα είχε αλλάξει και το κωδικό του όνομα και είχε παρατήσει το Μπεντιρχάν για να τιμήσει τον αδερφό του με το Τζομέρτ. Στην ιδέα πως ο Τζομέρτ ζει, μέσα από τον ίδιο.

μάρτυρας Τζενκ Κιλαγκόζ (Τζομέρτ Ναζιφ Εφέ)

Ήταν η τελευταία φορά που τον είδα. Η υπόσχεση αυτή τη φορά για ραντεβού στη Θεσσαλονίκη ήταν άψυχη. Πάντα με την μπλούζα του Θεού επάνω του, αλλά η καρδιά του ήταν πολύ βαριά για χαρές.

Μήνες μετά, έχοντας επιστρέψει ξανά Ελλάδα, έμαθα πως ο Μπεντιρχάν πήγε να μείνει σε κάποιους συγγενείς του στο Αζερμπαϊτζάν. Εκεί παίρνοντας κάποιες "πιστοποιήσεις" από τους συγγενείς του ότι πηγαίνοντας στην Τουρκία θα τη γλιτώσει, δοκιμάζει να περάσει τα σύνορα νόμιμα. Συλλαμβάνεται, βασανίζεται για 7 μέρες κι εν τέλει φυλακίζεται με κάθειρξη 8 χρόνων για απλή συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Η ποινή ήταν 8 χρόνια, καθώς δεν μπορούσε να του πιστωθεί κάποια ενέργεια. Αυτή τη στιγμή έχει μπει στον τέταρτο χρόνο φυλάκισής του, στις φυλακές τύπου F του φασιστικού τουρκικού κράτους.

Ως την επόμενη φορά αδερφέ μας.. ο Θεός του πολέμου να'ναι μαζί σου.

Δεν στηρίζω τους Παλαιστίνιους, γιατί είναι με τον Ερντογάν

Η ρητορική που λανσάρεται επιδεικτικά από όταν άρχισε αυτός ο νέος κύκλος αιματοκυλίσματος των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς, από κάθε λογής γκρουπούσκουλο της δεξιάς και όχι μόνο, είναι αυτή της ολομέτωπης επίθεσης στους "Τζιχαντιστές" Παλαιστινίους της Χαμάς, που "αλληλοαγαπιούνται" με τον Ερντογάν, αλλά και η πλήρης στήριξη του "αδερφού" κράτους του Ισραήλ.

Ας δούμε όμως ποια η γνώμη των Ισραηλινών για τους Ουαχαμπιστές. Ποια η θέση τους σχετικά με τον πόλεμο που άναψαν στην περιοχή οι φανατικοί αυτοί Ισλαμιστές και προκάλεσε τα εκατομμύρια προσφύγων, μέρος των οποίων έφτασε και στην Ελλάδα. Ποια θα ήθελαν να είναι η θέση τους στη Συρία αλλά και πως συνεισφέρουν σε αυτό, με λόγια πρώην αξιωματικών της κυβέρνησης και της Μοσσάντ.

Σε συνέντευξη του Efraim Halevy, πρώην αρχηγού της Μοσσάντ, στο Αλ Τζαζίρα, τον Μάη του 2016, ακούμε να ειπώνονται μεταξύ άλλων, τα εξής..

<<Ερώτηση Δημοσιογράφου: Τι περιμένει το Ισραήλ να βγει από την κατάσταση στη Συρία; Νίκη για τους αντάρτες (Ουαχαμπιστές) ή νίκη για την κυβέρνηση Άσσαντ;

Απάντηση Χαλεβί: Το Ισραήλ θέλει μια ανεξάρτητη Συρία.

Ε: Άρα μια ανεξάρτητη Συρία με τον Άσσαντ στην κεφαλή θα ήταν εντάξει;

Α: Νομίζω δεν έχουμε προτίμηση (!), αλλά μας ενδιαφέρει η πολιτική της Συρίας αυτής, να είναι αποδεκτή από τους γείτονές της.

[...]

Ε: Υπάρχουν αναφορές πως το Ισραήλ προσφέρει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους μαχητές της Αλ-Νούσρα (Συριακή Αλ-Κάεντα). Ισχύει αυτό;

Α: Ναι, αλλά γίνεται σε ανθρωπιστικό βαθμό μόνο.

Ε: Δηλαδή το Ισραήλ δεν έχει στρατηγικούς στόχους στηρίζοντας την Αλ-Νούσρα;!

Α: Ποτέ δεν είπα πως δεν έχει.

Efraim Halevy, αρχηγός της Μοσσάντ, 1998-2002

Τέσσερις μήνες νωρίτερα, ο εν ενεργεία Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Moshe Ya'alon σε συνέντευξή του, είχε δηλώσει πως προτιμά τον Ισλαμικό Κράτος ενεργό στη Συρία, παρά το Ιράν στο πλευρό της Κυβέρνησης Άσσαντ.

Moshe Ya'alon, Υπουργός Άμυνας Ισραήλ, 2013-2016

Αναλογιζόμενοι όμως πως ο αποσταθεροποιητικός παράγοντας στην Μέση Ανατολή ήταν πάντα η Δύση, στην οποία κατά ομολογία της Χίλαρι Κλίντον στο Κογκρέσο, οι Αμερικανοί εξόπλισαν και έδωσαν πρώτη φορά δύναμη σε αυτές τις φασιστικές ισλαμικές ομάδες στο Πακιστάν (το βίντεο εδώ), αυτό που προκύπτει είναι πως το Ισραήλ είναι ένα εχθρικό προς εμάς κράτος.

Γιατί όμως τόση πρεμούρα ο θύτης να γίνει θύμα; Γιατί "είμαστε" στο πλευρό το Ισραήλ;

Η πολιτική που έχουν επιλέξει οι ελληνικές κυβερνήσεις κατά το παρελθόν μέχρι και σήμερα, είναι αυτή της εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Μιας χώρας εξαρτημένης σε βαθμό τέτοιο, που δεν θα μπορούσε να επιτελεί άλλο ρόλο πέραν μιας καμαριέρας πολυτελείας για τις ΝΑΤΟικές βάσεις σε όλη τη Μεσόγειο και την προώθησή τους στη Μέση Ανατολή, όπου αιχμή των κέντρων αυτών, είναι το Ισραήλ.

Όταν η Τουρκία εξαπέλυσε επίθεση και κατέλαβε εδάφη στη Βόρεια Συρία το 2018, το Ισραήλ χτυπούσε παράλληλα στρατηγικούς στρατιωτικούς στόχους, όπου βρίσκονταν κυβερνητικές δυνάμεις και δυνάμεις των Χεζμπολλάχ απο τις γειτονικές φίλες χώρες της Συρίας (Ιράν, Ιράκ, Λίβανος). Το Ισλαμικό Κράτος βρήκε χρόνο και χώρο να αναδιοργανωθεί και πλέον χτυπά καθημερινά μικρότερους ή μεγαλύτερους στόχους στην Συριακή ενδοχώρα. Όλα αυτά, με την χορηγία των συμμαχικών πρωταγωνιστικών δυνάμεων (και όχι σαν του υποβαθμισμένου ρόλου της Ελλάδας), Τουρκίας και Ισραήλ.

Η Παλαιστινικές αρχές, είτε λέγονται Φατάχ, είτε Χαμάς, είτε PLO, για να εξασφαλίσουν ότι θα επιβιώσουν και την επόμενη μέρα, για να μπορέσουν να πολεμήσουν για την αξιοπρέπειά τους, για την ελευθερία τους, θα συνεργαστούν με όποιο χέρι τους απλωθεί. Όπως έκαναν οι Κούρδοι της Βόρειας Συρίας με τις ΗΠΑ και την Ρωσία, όπως θα έκανε ο κάθε οργανισμός για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, σε μια τόσο άνιση μάχη.

Αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη!

Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις!